سیمین دانشور همسر جلال آل احمد
در ادامه مطلب...
به گزارش مهر، مهم‌ترین اثر او رمان “سووشون” است. و این آخرین عکس های به جامانده از اوست.
سیمین دانشور (متولد ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰خورشیدی در شیراز) نویسنده و مترجم
ایرانی است. وی نخستین زن ایرانی است که به شکل حرفه‌ای در زبان فارسی داستان
نوشت.
دانشور همچنین عضو و نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران بود.
به گزارش خبرآنلاین، گاه‌شمار زندگی این چهره برجسته ادبیات فارسی بدین شرح است:
۱۳۰۰- تولد، شیراز. پدرش دکتر محمدعلی دانشور، پزشک بود و مادرش قمرالسلطنه حکمت که مدتی مدیر هنرستان دخترانه هنرهای زیبای شیراز و نقاش نیز بود. سیمین سه برادر و دو خواهر داشته. دوران ابتدایی و متوسطه را در مدرسه انگلیسی مهرآیین به تحصیل پرداخت و در امتحانات نهایی شاگرد اول سراسر کشور شد. در تهران در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و در شبانه روزی امریکایی اقامت گزید.
۱۳۲۰- فوت پدر. با مرگ پدر، سیمین که در زبان و ادبیات لیسانس گرفته بود با وجود درآمد مکفی پدر و ثروت مادر ناچار می‌شود مدتی کار کند، از جمله معاون اداره تبلیغات خارجی شده و بعد برای رادیو تهران و روزنامه ایران با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» مقاله می‌نویسد.
۱۳۲۷- انتشار «آتش خاموش»، شامل ۱۶ داستان کوتاه. بعض از این داستان‌ها قبلا در روزنامه کیان، مجله بانو، امید چاپ شده بود. «آتش خاموش» اولین مجموعه داستانی است که زنی ایرانی به چاپ می‌رساند.
۱۳۲۷- آشنایی با آل احمد در بهار این سال و به هنگام بازگشت از اصفهان به تهران در اتوبوس، پس از انتشار «آتش خاموش».
۱۳۲۸- درجه دکتری ادبیات فارسی از دانشگاه تهران با رساله «علم‌الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم» زیر نظر فاطمه سیاح و پس از مرگ او زیر نظر فروزانفر. به قول خود دانشور پنج سال زیر دست سیاح کار کرده و اولین داستان هایش را برای او خوانده و در همین زمان به تشویق او داستان‌هایش را به مدت یک سال برای کسی می‌خوانده که بعدها می‌فهمد هدایت است.(به نقل شفاهی از دانشور)
۱۳۲۸- ترجمه سرباز شکلاتی، برنارد شاو.
-۱۳۲۸ ترجمه «دشمنان» چخوف. مجموعه داستانهای کوتاه.
۱۳۲۹- ازدواج با آل احمد. پدر آل احمد با این ازدواج، ازدواج با زن مکشوفه، مخالف بوده. روز عقدکنان از تهران به قم می‌رود و ده سال به خانه پسر پا نمی‌گذارد.
۱۳۳۱- با استفاده از بورس تحصیلی فولبرایت به ایالات متحد امریکا می‌رود و به مدت دو سال در رشته زیبایی‌شناسی در دانشگاه استنفورد به تحصیل می‌پردازد. در این مدت دو داستان کوتاه از او به انگلیسی در مجله ادبی «پاسیفیک اسپکتاتور» و کتاب داستانهای استنفورد به چاپ می‌رسد. در کلاس‌های نویسندگی خلاقه استاد او والاس استگنر است. در بازگشت به ایران در هنرستان هنرهای زیبای پسران و دختران به تدریس می‌پردازد.
۱۳۲۲- ترجمه «بئاتریس» اثر آرتور شنیتسلر.
۱۳۳۳- ترجمه «کمدی انسانی»، ویلیام سارویان، و «داغ ننگ»، ناتانائل هاثورن.
۱۳۳۷- ترجمه «همراه آفتاب»، هارول کورلندر، مجموعه داستانهای ملل مختلف برای
کودکان.
۱۳۳۸ با سمت دانشیاری کلنل علینقی وزیری در رشته باستانشانسی و تاریخ
هنر به استخدام دانشگاه تهران در می‌آید.
۱۳۴۰- «شهری چون بهشت».
۱۳۴۷ – ترجمه «باغ آلبالو» اثر آنتوان چخوف.
۱۳۴۸- «سووشون»، انتشارات خوارزمی. دو ماه قبل از مرگ آل احمد منتشر شد.
۱۳۵۱- ترجمه «بنال وطن»اثر آلن پیتون.
۱۳۵۶ – «مسائل هنر معاصر»، ده شب، شب‌های شاعران و نویسندگان ایران، امیرکبیر.
۱۳۵۸ – تقاضای بازنشستگی از دانشگاه تهران، مجموعه ده داستان کوتاه.
۱۳۵۹ – «به کی سلام کنم؟» خردادماه، خوارزمی
۱۳۶۰ – غروب جلال، تهران، انتشارات رواق.
۱۳۶۲ – ترجمه «ماه عسل آفتابی»، از نویسندگان مختلف.
۱۳۷۲ – «جزیره سرگردانی»، رمان، جلد اول، خوارزمی.
۱۳۸۰- ساربانْ سرگردان، رمان، انتشارات خوارزمی.
دیگر آثار: شاهکارهای فرش ایران (دو جلد به فارسی و انگلیسی) با همکاری خانم دکتر نای، راهنمای صنایع ایران، ذن و بودیسم نوشته سوزوکی که دو فصل آن به چاپ رسیده است. و مقالات «مبانی استتیک»، سلسله مقالاتی در روزنامه مهرگان، مقالاتی پراکنده در روزنامه‌های کیهان و آیندگان قبل از
شرح نداره اصن !
عکس بهاره رهنما