در ادامه مطلب...
حجت الاسلام علیرضا اعرافی رئیس جامعة المصطفی العالمیه در گفتگو با مهر، در
پاسخ به این سؤال که چرا امام حسین(ع) با علم به عاقبت قیام خویش به سمت کربلا حرکت
کردند، گفت: امام حسین(ع) بعد از تجربه جنگ صفین و عهدنامه امام حسن(ع) به این
نتیجه رسیده بودند که کل تمدن اسلامی و فرهنگ اسلام با حکومت یزید به نقطه ای رسیده
که تمام هویت و پیام و تفکر اسلامی و معارف پیامبر(ص) و جریان اهل بیت در خطر جدی
است.
وی افزود: ضمن اینکه امام می دانستند حل فوری و ظاهری این مشکل به
سادگی میسر نیست لذا با توجه به این دو نکته ایشان به یک روش حماسی جدیدی که در
کوتاه مدت موجب بیداری جامعه اسلامی شود دست زدند که همانا قیام عاشورا بود تا با
این اقدام نقشه اساسی که در بلند مدت حیات اسلام را تهدید می کرد تغییر
کند.
رئیس جامعة المصطفی العالمیه در مورد علت اینکه امام حسین(ع) با وجود
علم به وقایع عاشورا، اهل بیت خویش را به کربلا برد نیز گفت: حل مشکل اساسی امت
اسلام و آن جراحی بزرگ، در کوتاه مدت فوری جوابگو نبود ولی در میان مدت و بلند مدت
به نتیجه می رسید به این بستگی داشت که این حادثه در اوج قساوت دشمن و مظلومیت حضرت
و یارانش رخ دهد.
وی تأکید کرد: یعنی در شکل دیگر نمی توانست این حادثه در
طول تاریخ تأثیرگذار باشد، همراه بردن زن و فرزند و ماندن در یک بیابان همراه آنچه
که در واقعه عاشورای ۶۱ اتفاق افتاد بر اساس یک مهندسی آسمانی و تحلیل بسیار دقیق
بود که بتوانند به آن اهداف بلند خود برسند و اگر واقعه این طور کامل تنظیم نمی شد
تأثیر آن بدین شکل نبود.
حجت الاسلام اعرافی در مورد علت اینکه امام حسین(ع)
در موسوم حج، برای حج واجب در مکه نماند و به سمت کربلا حرکت کرد نیز گفت: گرچه به
لحاظ ظاهری به دلیل آن دعوت کوفیان وظیفه امام تشکیل حکومت است اما عمق مسئله معلوم
بود که با تجارب پیشین این دعوت به جایی نمی رسد اما حرکت امام(ع) از مکه به سمت
کوفه در حقیقت یک اتمام حجت بود و خروج امام از مکه به این دلیل بود که آن شهادتی
که باید اتفاق می افتاد به گونه ای باشد که بتواند جامعه را تکان دهد و پشت دشمنان
را که نقشه های خطرناکی داشتند بر زمین بزند.
شرح نداره اصن !
عکسهای آزاده صمدی